Ölçek tanımlama

Ölçek

Geleneksel Batı müziğindeki diziler genellikle yedi notadan oluşur ve oktavda tekrarlanır. Yaygın olarak kullanılan gamlardaki notalar (aşağıya bakınız), ton ve yarım tonların tam ve yarım adım aralıklarıyla ayrılır . Harmonik minör gam, üç yarım tonluk bir adımı içerir; anhemitonik pentatonik bunlardan ikisini içerir ve yarı ton içermez.

Ortaçağ ve Rönesans dönemlerinde (1100-1600) Batı müziği beyaz nota diatonik ölçeği C–D–E–F–G–A–B kullanma eğilimindedir. Kazalar nadirdir ve genellikle tritondan kaçınmak için sistematik olmayan bir şekilde kullanılır.

Ortak uygulama dönemlerinin müziği (1600–1900) üç tür ölçek kullanır:

• Diyatonik gam (yedi nota) - bu majör gamı ​​ve doğal minör gamı ​​içerir.
• Melodik ve armonik minör diziler (yedi nota)

Bu ölçekler tüm aktarımlarında kullanılmaktadır. Bu dönemin müziği, bir diziden diğerine sistematik değişiklikleri içeren modülasyonu tanıtır. Modülasyon nispeten geleneksel yöntemlerle gerçekleşir. Örneğin, ana mod parçaları tipik olarak bir "tonik" diyatonik ölçekte başlar ve yukarıda beşinci bir "baskın" ölçeğe modüle eder.

19. yüzyılda (bir dereceye kadar), ancak 20. yüzyılda daha fazla, ek ölçek türleri araştırıldı:

• Kromatik skala (oniki nota)
• Tam ton gamı ​​(altı nota)
• Pentatonik skala (beş nota)
• Oktatonik veya azaltılmış ölçekler (sekiz nota)

Çok çeşitli başka ölçekler mevcuttur, bunlardan bazıları daha yaygın:

• Frig baskın gamı ​​(harmonik minör gamın bir modu)
• Arapça ölçekler
• Macar minör ölçeği
• Bizans müziği gamları (ekoi olarak adlandırılır)
• Farsça ölçek

Pentatonik skala gibi skalalar , diyatonik skalaya göre boşluklu olarak kabul edilebilir. Yardımcı ölçek , birincil veya orijinal ölçekten farklı bir ölçektir. Bakınız: modülasyon (müzik) ve Yardımcı azaltılmış ölçek.

Not adları

Birçok müzikal durumda, gamın belirli bir notası tonik olarak seçilir - gamın en merkezi ve en istikrarlı notası. Batı tonal müziğinde, basit şarkılar veya parçalar tipik olarak tonik notada başlar ve biter. Belirli bir tonik seçimiyle ilgili olarak, bir ölçeğin notaları genellikle toniğin kaç ölçek basamağı üzerinde olduklarını kaydeden sayılarla etiketlenir. Örneğin, C majör gamının (C, D, E, F, G, A, B) notaları, C seçimini şu şekilde yansıtacak şekilde {1, 2, 3, 4, 5, 6, 7} olarak etiketlenebilir. tonik. İfade ölçeği derecesi bu sayısal etiketleri ifade eder. Bu tür etiketleme, bir "ilk" notun seçimini gerektirir; dolayısıyla ölçek-derece etiketleri ölçeğin kendisine özgü değil, daha çok modlarına aittir. Örneğin, tonik olarak A'yı seçersek, o zaman C majör gamının notalarını A = 1, B = 2, C = 3 vb. kullanarak etiketleyebiliriz. Bunu yaptığımızda, A minör ölçeği adı verilen yeni bir ölçek oluşturuyoruz. Notaların farklı ülkelerde geleneksel olarak nasıl adlandırıldığını öğrenmek için nota makalesine bakın.

Heptatonik (7 notalı) bir skalanın skala dereceleri, tonik, süpertonik, medyan, alt baskın, baskın, alt orta, alttonik terimleri kullanılarak da adlandırılabilir. Alt tonik tonikten yarım ton uzaktaysa, genellikle öncü ton (veya öncü nota) olarak adlandırılır; aksi halde öncü ton, yükseltilmiş alt toniğe atıfta bulunur. Ayrıca yaygın olarak kullanılan, her ölçek derecesinin bir hece ile gösterildiği (hareketli do) solfège adlandırma kuralıdır. Ana ölçekte, solfej heceleri şunlardır: do, re, mi, fa, so (veya sol), la, ti (veya si), do (veya ut).

Bir gamın notalarını adlandırırken, her gam derecesinin kendi harf adının atanması adettendir: örneğin, A majör gamı ​​A yerine A–B–C♯–D–E–F♯–G♯ şeklinde yazılır. –B–D♭–D–E–E –G♯. Ancak, en azından İngilizce terminoloji sisteminde, yediden fazla not içeren ölçeklerde bunu yapmak mümkün değildir. ^{[ alıntı gerekli ]}