Минем гаиләм

Минем гаиләм

Гаиләсен яратмаган кеше булмыйдыр. Мин дә үзебезнең гаиләбезне бик яратам. Гаиләбез зур безнең. Бабам белән әбием, әтием белән әнием, мин һәм сеңелемнән тора ул.

Гаиләдә иң өлкән кеше – бабай. Ул сугыш чоры баласы. Ачлы-туклы тормышны да, ятимлекне дә күргән. Колхозда гомере буе җаваплы эшләрдә эшләгән. Хәзер бабам лаеклы ялда.

Гаиләбездә иң сабыр кеше – әби. Ул кырык елга якын элемтә бүлеген җитәкләгән. Әле дә эшен сагынып яши.

Өебездә иң тырыш кеше – әти. Аның эшләмәгән эше юк. Ул мине дә төрле һөнәрләргә өйрәтә. Тәртипле, кешелекле, тырыш булырга өнди.

Өебездә иң матур кеше – әни. Һәркемнең әнисе үзенчә матур, үзенчә ягымлы. Әнием – укытучы минем. Ул миңа дәресләр хәзерләргә булыша, тәмле ризыклар пешерә, өстебезне карый, чисталыкка өйрәтә.

Гаиләдә иң акыллы кеше – мин. Чөнки мине барысы да “акыллым” дип сөя.

Гаиләбездә иң сөйкемле кеше – сеңелем. Без аны барыбыз да яратабыз. Ул әле бик нәни. Мин әти-әниемә сеңелемне карарга булышам.

Безнең гаиләнең үз тәртипләре, күркәм гадәтләре бар. Мин дә аларны саклыйм. Шундый матур, түгәрәк гаиләдә үсүем белән горурланам.

Илһам Гасимов, 2 нче сыйныф.