Җәй

         Җәй

Ял итәбез җәй көнендә,

Безнең өчен иң шәп чак.

Кояш карый, кошлар сайрый -

Күңелле дә әй шул чак.

Урманында иркен сулап,

Җир җиләкләр җыйган чак.

Елга буенда көнозын,

Рәхәтләнеп йөзгән чак.

Авылда әби-бабама

Печән җыйган челлә чак.

Көзләрендә моңсуланып,

Сагынасы матур чак.

Өч ай буе ирек  биргән,

Бер кайгысыз рәхәт чак.

Илгә кирәкле  үсәргә

Көч җыярга кулай чак.

Шулай җәйләр көтә-көтә

Үтеп китер шул бу чак.

Исеме дә гүзәл аның –

Кабатланмас балачак.