Әбием-алтыным

                                Әбием алтыным

Минем әби бик әйбәт

Гел көлеп кенә тора.

Балакаем, дип әйтеп,

Сөеп, иркәләп тора.

Әлеге шигырь юллары минем әбиемэ атап язылган кебек.

Әбиемнен  куллары да жылы, йомшак, алай гына да тугел, алтын да! Ул үзенен  күнел җылылыгын кушып безгә бияләй, оекбашлар бәйли. Шул бияләй, оекбашларның җылысы аша әбиләребезнең җан җылысы безгә дә күчә. Шуңа да нинди көчле суыкларда да безнең кул-аякларыбыз туңмый, җылы тора.

"Әбием" дип эндәшү генә аз әле әбилэргэ. Күбрәк булышырга, йорт эшләрендә кул арасына керергә кирәк. Аздан да күңелләре булып куя бит аларның. Әбиемнең йомшак куллары, ягымлы тавышы, моңлы җырлары безгә шатлык китерә.  Ул безне кешеләргә карата шәфкатьле, ягымлы булырга, һәркемгә ярдәм кулын сузарга әзер торырлык иттереп үстерергә тырыша. Рәхмәт, әбием, барысы өчен дә зур рәхмәт! Биргән киңәшләрең тормыш иткәндә юлдаш булсалар иде. Озын гомерле булып, безнең уңышларыбызга сөенеп озак яшәргә язсын кадерле әбием.                               Исламия