Укучылар иҗаты.
статья (8 класс) на тему

    Энҗе чәчәк.

Тасма яфрак арасына

Зәңгәр чуклар эленгән.

Энҗе чәчәк, матур чәчәк,

Ничек атып өлгергән.

Килеп керсәң урманга,

Аның исен тоясың.

 - Әй һавасы, һавасы, - дип,

Иркен сулап куясың.

Энҗе чәчәкнең хуш исе,

Бар дөньяга таралсын.

Безнең чәчәк яратканны,

Дусларыбыз аңласын.

                    Тугры хезмәт.

Бөек шагыйребез Тукайның

Авыр булган яшьлек еллары.

Шагыйрь булганчы ул бик күп күргән,

Кыенлыклар белән үткән юлларны.

Кечкенәдән алып киләчәген

Тормыш кочагына аталар.

Атлар белән алып китеп аны

Печән базарында саталар.

Төрле җирдә йөри ул тилмереп,

Бала чагы үтә юлларда.

Яши Тукай: Казан, Кушлавычта,

Өчиледә һәм дә Кырлайда.

Күлмәк белән ялан тәпи аны

Урамдагы бозга куялар.

Аяклары өши бозга катып,

Кая барса, шунда туялар.

Бала чакта күргән газаплары

Тазалыгын аның какшата.

27 яшьтә үпкә чире  алып китә,

Бөтен дуслары да шакката.

Шушы кыска гына гомер эчендә дә,

Бик күп шигырь, поэмалар яза ул.

Ничә буын килеп киткәннәргә,

Онытылмаслык булып кала ул.

Бөек шагыйрь безнең Тукаебыз,

Тугры хезмәт иткән халкына.

Бөтен халык аны хөрмәтлибез,

Баш иябез аның алдында.

                                  Әтнә муниципаль районы Күәм урта гомуми белем бирү мәктәбенең

                                  7 нче сыйныф укучысы Василова Лилия Хәлил кызы.