ТЫЛСЫМЛЫ БҮЛӘК
книга по художественной литературе

ТЫЛСЫМЛЫ БҮЛӘК.

Кышкы айлы кичтә, бер әби оныгына әкият сөйли. Зур да түгел, кечкенә дә түгел, безнең шәһәрдән ерак та түгел, якын да түгел, урманда яшәгән ди, булган ди Кыш бабай. Ул кыш килеп җитүгә балаларга бүләкләр тутыра башлый, ди. Бу капчыкка матур куян салган, ә менә бу капчыкка озын чәчле, зәңгәр күзле, матур күлмәкле курчакны салырга теләгән. Кыш бабай курчакны сала икән, ә курчак капчыктан сикереп төшә икән. Ул тагын сала, курчак тагын сикереп төшә. Бабай ачуланып та караган, курчак ул капчыкка кермәгән.

• Курчагым, матурын син бүләк капчыгына ник кермисең? – дип сораган Кыш бабай.
• Кыш бабай, ә син беләсеңме ул өйдә уенчыкларын җиеп куя белми торган бер кыз яши. Минем идәндә аунап ятасым килми дип, курчак елап җибәргән.

Кыш бабай үзенең тылсымлы таягы белән идәнгә сугып алган һәм безнең шәһәрдәге барлык балалар да, уенчыкларын җиеп үз урыннарына куйганнар, ди.

• Кызым, тиздән Кыш бабай киләчәк, син дә уенчыкларыңны җиеп куйдыңмы? Син сораган уенчык капчыктап сикереп төшә күрмәсен – дип әйтүгә әбисе, онык уенчыкларын тизгенә җыеп куйган.

Нәни дусларым, сез уенчыкларны ватмагыз, пычратмагыз! Һәрвакыт аларны саклап торыгыз, уенчыклар сезнең якын дусларыгыз булсыннар.