Язык – исповедь народа
материал по русскому языку (4 класс)

   Билингва

Эссе

«Язык – исповедь народа»

Автор : Уанян Светлана Вараздатовна

Школа 2120 ш-3 4 «Л» класс

Преподаватель : Вагидова Заира Рамазановна

Москва 2021

                          Язык – исповедь народа

Язык – важное условие жизни  человека и нации, универсальная система средств общения человеческого коллектива. Без языка невозможно было бы обмениваться информацией, вместе работать. Примером является библейская легенда о Вавилонской башне, смысл которой в том, что потеря единого языка не дала людям осуществить их общий замысел. Язык – это социальное проявление, в коем базируется наличие нашей культуры.

История языка неотделима от истории народа; он, как зеркало, отражает все ступени развития общества. Язык объединяет поколения ныне живущие и давно ушедшие, он дает возможность заглянуть в мир древней Армении.

       Таким образом, язык- это душа народа, история, память человечества. Народы продолжают жить пока живёт и не забывается родной язык. История языка у всех народов разная, но значение для человечества одно. Язык-  это   очень важное явление   для   народа, в котором отражаются его национальные особенности. Язык является   главным связующим звеном народа, в нём всё что понятно   и дорого сердцу человека. Для каждого человека язык является символом Родины.  В своём сознании мы видим его связь с семьёй, предками, теплотой родного очага. В нём   передаётся культура и  характер нации. Это хранилище традиций и обрядов каждого народа. Основная часть народной культуры проявляется именно в языке. Язык – это то, без чего ни один человек.

Мой родной язык – это часть моего народа, часть меня. Я горжусь своим языком – армянским. Для меня он самый красивый, нежный, поющий, и одновременно самый сильный и сложный язык в мире. Создание армянского было ещё в шестом веке до н.э.. Лингвисты и следующие армянский язык, выявили, что изначально он разделялся на западный и восточный. На западном говорили армяне   живущие в Западной Армении, сейчас Турция. А вторая часть армян говорили на восточном армянском, эти армяне жили в нынешней Армении ,в России. После создания армянского алфавита Месропам Маштоцам в пятом веке н.э. наш язык стал более масштабно распространяется   по всему армянскому народу. Стали открывать школы, изучать символы алфавита.

Таким образом народ мой начал не только говорить ,но и писать ,и читать на родном языке.  Я – это моя речь, моя душа, мой язык. Народ мой – это моя большая семья. Родина- это мой родной дом, где мы говорим на одном языке, где мы поём и танцуем на армянском.  И пока мы не забыли наш родной язык, мы будем жить, процветать и продолжать творить не смотря ни на что…

Ժողովրդի լեզուն - խոստովանություն

Բարև ձեզ ես  Հունանյան Սվետլանան եմ: Ես Հայաստանից եմ: Լեզուն մարդու և ազգի կյանքի կարևոր պայմանն է, մարդկային կոլեկտիվի հաղորդակցման միջոցների համընդհանուր համակարգը ։  Առանց լեզվի անհնար կլիներ տեղեկատվություն փոխանակել, միասին աշխատել։ Օրինակ է աստվածաշնչյան լեգենդ Բաբելոնյան աշտարակի մասին, որի իմաստն այն է, որ մեկ լեզվի կորուստը Մարդկանց թույլ չի տվել իրականացնել իրենց ընդհանուր մտադրությունը: Լեզուն սոցիալական դրսևորում է, որի մեջ հիմնվում է մեր մշակույթի առկայությունը ։

Լեզվի պատմություն неотделима է մեր ժողովրդի պատմության; նա, ինչպես հայելու մեջ, արտացոլում է բոլոր աստիճանները հասարակության զարգացման. Լեզուն միավորում է սերունդներին, որոնք այժմ ապրում են և վաղուց հեռացել են, այն հնարավորություն է տալիս նայել հին Հայաստանի աշխարհ ։  Ես Ձեզ կպատմեմ  հայերի խոստովանության մասին: Լեզուն ժողովրդի հոգու, պատմության մարդկության հիշողության մասին է : Ազգերը շարունակում են ապրել, քանի դեռ  ապրում են և չեն  մոռանում իրենց մայրենի լեզուն:  Բոլոր ժողովուրդների լեզվի պատմությունը տարբեր է, բայց  մարդկության համար իմաստը նույնն է:

           Լեզուն շատ կարևոր երևույթ է  ժողովրդի համար, որն արտացոլում է  նրա ազգային առանձնահատկությունները:

           Լեզուն  ժողովրդի հիմնական կապող օղակն է, նրա  մեջ կա այն ամենը, ինչ հասկանալի է և հոգեհարազատ:

           Յուրաքանչյուր մարդու համար լեզուն  հայրենիքի խորհրդանիշն է:

           Մեր մտքում տեսնու ենք  նրա կապը  իր ընտանիքի, նախնիների  հետ,  մեր տան ջերմությունը: Այն փոխանցում է ազգի մշակույթն  ու բնավորությունը: Այն յուրաքանչյուր  ազգի  ավանդույթների  և ծեսերի շտեմարան է:

            Ժողովրդական մշակույթի  հիմնական  մասը դրսևորվում է հենց լեզվով: Լեզուն մի բան է,  առանց որի  ոչ  մի մարդ  չի կարող գոյություն ունենալ:

            Իմ մայրենի լեզուն  իմ ժողովրդի մի մասն է, իմ մասնիկը:

            Ես հպարտ եմ  իմ լեզվով՝ Հայերենով: Ինձ համար նա ամենագեղեցիկն, նուրբ երգող, միարժամանակ ամենաուժեղ և ամենադժվար լեզուն է աշխարհում: Հայերենի ստեղծումը եղել է մ.թ.ա. 5-րդ դարում, բացահայտել են, որ այն ի սկզբանե բաժանված էր արևմտյան և արևելյան լեզուների:

           Արևմտյան մասում խոսում էին  արևմտյան Հայաստանում՝ այժմ Թուրքիայում ապրող հայերը: Իսկ հայերի երկրորդ մասը խոսում էր արևելահայերեն, այս հայերն ապրում էին Ռուսաստանի ժամանակակից Հայաստանում: 5-րդ դարում Մեսրոպ Մաշտոցի կողմից հայոց գրերի ստեղծումից հետո մեր լեզուն ավելի է տարածվել հայ ժողովրդի մեջ:

            Սկսեցին դպրոցներ բացել, ուսումնասիրել այբուբենի խորհրդանիշները:

           Այսպիսով, իմ ժողովուրդը սկսեց ոչ միայն  խոսել այլ նաև գրել ու կարդալ մայրենի լեզվով:

           Ես իմ խոսքն եմ, իմ հոգին, իմ լեզուն: Իմ ժողովուրդն  իմ մեծ ընտանիքն է : Հայրենիքն իմ  տունն է, որտեղ հայերեն երգում և պարում ենք:

           Եվ քանի դեռ  չենք մոռացել մեր մայրենի լեզուն, մենք կապրենք  ու կբարգավաճենք ու կշարունակենք ստեղծագործել, ինչ էլ որ լինի: